You are the wind beneath my wings....

Έτσι ακριβώς αισθάνομαι τώρα,για πρώτη φορά μετά από πάρα πολύ καιρό.Είχα χάσει σχεδόν κάθε κίνητρο και κάθε ενδιαφέρον για όλα,όμως μια καινούρια παρουσία μου δίνει νόημα να ελπίζω,να προσπαθώ...επιτέλους να ξαναζώ...

Ένα ποίημα με βαθύ νόημα....

Η Alicia Silverstone σε διαφήμιση υπέρ της χορτοφαγίας

Alicia Silverstone’s Sexy Veggie PSA
Order a FREE vegetarian starter kit at GoVeg.com

Κιβώτιο...

Καλοκαίρι. Για πολλούς η καλύτερη εποχή του χρόνου. Μία εποχή ξεκούρασης και διακοπών. Για εμάς τους φοιτητές όμως, όχι ακόμα. Αύριο Τρίτη ξεκινάει η εξεταστική του θερινού εξαμήνου και τελειώνει την Τετάρτη 27/6. Το μόνο που ξέρουμε για αυτήν την εξεταστική είναι το τι θα πάρουμε. Τι θα πάρουμε..; Κιβώτιο...!!! Η κατάσταση πλέον είναι μη αναστρέψιμη και με διάφορα μπαλώματα προσπαθούμε να διορθώσουμε ό,τι είναι δυνατόν. Αλλά υπάρχει αμφιβολία στο αν θα τα καταφέρουμε. Κοινώς...κιβώτιο πάλι. Βέβαια, ας μην τα βλέπουμε όλα αρνητικά. Υπάρχει και η θετική πλευρά. Στις 18 Ιουνίου είναι τα γενέθλιά μου. Θα γίνω αισίως 20 χρονών και θα μπω στην " υποτίθεται" πιο παραγωγική δεκαετία της ζωής μου. Τα γενέθλιά μου κάθε χρόνο είναι για μένα μια ξεχωριστή περίπτωση, αλλά καθώς φέτος πέφτουν μέσα στην εξεταστική δεν ξέρω αν θα μπορέσω να τα χαρώ δεόντως. Δηλαδή και εκεί κιβώτιο. Επίσης τόσο καιρό έγραφα για τον έρωτα. Διάλεξε και αυτός την ιδανική χρονική στιγμή να μου χτυπήσει την πόρτα...Λες και το είχε σχεδιάσει από καιρό. Ρετσίνες, κρασιά, vodka, Bailey's, Kahlua έχουν γίνει πλέον η μόνιμη συντροφιά μου, γιατί όπως λέει και το τραγούδι του αοιδού..."ένα μπουκάλι Johnnie τη μοναξιά σκοτώνει και γίνεσαι καλά σε μερικά λεπτά". Είναι ότι ακριβώς χρειαζόμαστε όλοι οι καμένοι, βαρεμένοι, τρελαμένοι ή όπως τέλος πάντων θέλει ο καθένας, από έρωτα. Δηλαδή...κιβώτια,για ακόμα μια φορά!!! Επίσης τι άλλο να πω; Ότι έχω μία τρομερή επιθυμία να ξεκινήσω να ξαναγράφω ποιήματα; Από μικρός έγραφα διάφορα στιχάκια και στην 1η Γυμνασίου ολοκλήρωσα το 1ο μου μεγάλο ποίημα. Ένα ποίημα 3 σελίδων αφιερωμένο στον έρωτα και στην αγάπη. Μετά βέβαια από τότε υποσχέθηκα στον εαυτό μου να μην ξανασχοληθώ με συγγραφή ποιημάτων καθώς το μόνο που έπαιρνα ήταν "κλασσικά" κιβώτιο, χώρια ότι με διέλυε εσωτερικά. Όμως έλα που τώρα ξανά πριν την εξεταστική με ξαναέπιασε η επιθυμία. Και ένα κομμάτι μου που το θεωρούσα πλέον νεκρό ξαναγύρισε. Λίγο διστακτικό ακόμα στην αρχή, με λίγο παιδικό ύφος που τώρα προσπαθεί να ωριμάσει. Αλλά η εξεταστική δε μπορεί να περιμένει. Οπότε ή το ένα ή το άλλο πρέπει να πάει...κιβώτιο. Ελπίζω μετά το τέλος των εξετάσεων να συνεχίσω να έχω αυτή την επιθυμία και να ξαναγράψω ποιήματα που θα βγουν πραγματικά μέσα από την καρδιά μου. Ξέρω ότι πλέον το κείμενο καταντάει κουραστικό...οπότε κιβώτιο και εγώ...
Καλό καλοκαίρι σε όλους σας και καλά να περνάτε. και να θυμάστε : Μην κρατάτε αρνητική στάση απέναντι στα πράγματα λέγοντας: "δε θα πετύχω, δε θα πετύχω". Να κρατάτε θετική και να λέτε : " θα αποτύχω, θα αποτύχω".

Κάντε πράξη τα όνειρα...

ΕΝΑ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΜΑΣ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΑ

Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες έχει αποσυρθεί από τη δημόσια ζωή για λόγους υγείας: καρκίνος στους λεμφαδένες. Η κατάστασή του μοιάζει να επιδεινώνεται μέρα με τη μέρα. Η αποχαιρετιστήρια επιστολή που ακολουθεί εστάλη από τον συγγραφέα στους φίλους του και χάρη στο Ίντερνετ έφτασε και σε μας.

Σας συστήνω να τη διαβάσετε, καθώς πρόκειται για ένα πραγματικά συγκινητικό κείμενο γραμμένο από έναν από τους λαμπρότερους λατινοαμερικάνους συγγραφείς του αιώνα που μας πέρασε.

"Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ.

Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν, αλλά γι' αυτό που σημαίνουν.

Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!

Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου.

Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ' ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρια μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο από τ' αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους...

Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή... Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.

Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη. Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους... Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά. Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.

Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ' αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω.

Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ' αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να βγαίνεις απ' την πόρτα, θα σ' αγκάλιαζα και θα σου 'δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ' έβλεπα, θα έλεγα "σ' αγαπώ" και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη.

Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μάς δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα 'θελα να σου πω πόσο σ' αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.

Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι' αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν' το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις "συγνώμη", "συγχώρεσέ με", "σε παρακαλώ", "ευχαριστώ" κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις.

Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ' τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα."

3:00am και σκέφτομαι...

...σκέφτομαι ότι πριν λίγο καιρό είχα γράψει ένα άρθρο για τον έρωτα. Όμως ξέρω πραγματικά τι είναι ο έρωτας; Είχα προσπαθήσει να αναλύσω το θέμα βασιζόμενος πάνω στη λογική, στη λογική που έχει κατευθύνει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου μέχρι σήμερα. Όμως από ένα σημείο και μετά ο ορθολογισμός καταντάει ανούσιος, η λογική καταντάει γελοία και φτάνεις στο σημείο που πρέπει να αφήσεις και λίγο την τρέλα να πάρει τα ηνία της ζωής σου. Ούτως ή άλλως είσαι στην ηλικία της τρέλας. Όπως αποδεικνύεται ο έρωτας είναι μια τρέλα, μια τρέλα που μπορεί κάποιες στιγμές να την κατηγορείς, να λες ότι δεν τη χρειάζεσαι, ότι σε πονάει. Όμως κατά βάθος ξέρεις πως δε μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτήν την τρέλα, χωρίς τον έρωτα. Τον χρειάζεσαι, μερικές φορές όσο τίποτα άλλο στον κόσμο, και ακόμα και αν φτάσεις στο σημείο να πεις ότι δεν τον κυνηγάς άλλο πια, δε σε ενδιαφέρει ό,τι έχει σχέση με αυτόν και δεν επιδιώκεις να τον αισθανθείς ξανά στη ζωή σου, τότε είναι που θα έρθει σαν ένας επαγγελματίας κλέφτης μέσα στο σκοτάδι της καρδιάς σου, να σου κλείσει πονηρά το μάτι και να κλέψει ό,τι του αναλογεί από αυτήν. Και αν έχεις αφήσει την καρδιά σου στο σκοτάδι πολύ καιρό, αυτό που θα κλέψει θα είναι κάτι ακόμα μεγαλύτερο από ένα απλό κομμάτι της. Θα είναι η ίδια η καρδιά σου. Και τότε θα ξέρεις ότι πλέον είσαι εντελώς ανίσχυρος απέναντι στον φτερωτό θεό και θα του παραδώσεις όλα σου τα όπλα χωρίς δεύτερη σκέψη, γιατί γνωρίζεις ότι αυτός θα σε εξοπλίσει με ακόμα πιο ισχυρά για να αγωνιστείς να πάρεις πίσω το κομμάτι της καρδιάς σου που αποφάσισε να δώσει σε ένα και μόνο άτομο. Ένα άτομο που το επέλεξε για να σε συντροφεύσει στον καθημερινό αγώνα της ζωής, ένα άτομο που πιστέυει ότι αξίζει να βρίσκεται μαζί σου στις χαρές και στις λύπες, στις επιτυχίες και στις αποτυχίες. Ήδη η ώρα είναι 3:40am και συνεχίζω να σκέφτομαι.... Σίγουρα όσοι φτάσατε μέχρι εδώ θα σκέφτεστε γιατί σας τα λέω αυτά. Υπάρχει ένας βαθύς λόγος... γνώρισα μια κοπέλα, βασικά την ήξερα από την αρχή της ακαδημαϊκής χρονιάς. Μία κοπέλα που από την πρώτη στιγμή που την είδα πρόσεξα πόσο όμορφη ήταν, μία κοπέλα που σίγουρα θα την ήθελα δίπλα μου, αν δεν αποφάσιζα να κλείσω την καρδιά μου σε όλα τα ερεθίσματα. Έλα όμως που τα αισθήματα τελικά δεν τα ελέγχεις, αλλά σε ελέγχουν... Τις τελευταίες εβδομάδες έγιναν κάποια πράγματα που μας έφεραν πιο κοντά με αυτήν την κοπέλα. Έτσι είχα την ευκαιρία να γνωρίσω και τον εσωτερικό της κόσμο, έναν κόσμο που μου άρεσε τρομερά, έναν κόσμο που με μάγεψε πραγματικά. Η αλήθεια είναι ότι ακόμα δεν ξέρω πως μπορώ να χαρακτηρίσω αυτό που αισθάνομαι γι'αυτήν. Το μόνο που ξέρω είναι ότι είναι το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι όταν ξυπνάω και το τελευταίο όταν πέφτω για ύπνο, όταν κοιμάμαι δηλαδή, γιατί δε θέλω να χάνω τη μορφή της από μπροστά μου. Θέλω να βυθιστώ στην αγκαλιά της, να κλείσω τα μάτια μου και να ακούω μόνο τη φωνή της σα να είμαστε μόνοι μας πάνω στη γη... Δεν ξέρω πως θα το χαρακτήριζε κάποιος αυτό που αισθάνομαι, το αφήνω πάνω σας γιατί δεν τα πάω και τόσο καλά με την έκφραση των βαθύτερων συναισθημάτων μου, ίσως επειδή φοβάμαι-φοβάμαι να ανοιχτώ απέναντι σε άλλους,δε θέλω να δείξω τις αδύναμες πλευρές μου-, όμως όπως και να το πει κανείς πρέπει να πω ότι είναι ένα εκπληκτικό συναίσθημα, ένα συναίσθημα που πέρασε καιρός από την τελευταία φορά που το ένιωσα και είχα πραγματικά ξεχάσει πόσο ωραίο και πόσο δυνατό είναι. Η αλήθεια είναι ότι ούτε το ήθελα να συμβεί αλλά ούτε και το είχα σχεδιάσει. Και ακριβώς αυτός ο αυθορμητισμός, αυτή η δύναμη του συναισθήματος που βλέπεις ότι δε μπορείς να ελέγξεις φανερώνει όλο το μεγαλείο της ανθρώπινης ψυχής. Πονάω, αλλά ταυτόχρονα χαίρομαι. Χαίρομαι που μπήκε αυτή η κοπέλα στη ζωή μου και ξαναζωντάνεψαν πράγματα νεκρά και ξεχασμένα, χαίρομαι που πλέον έφυγα από τη σκιά και μπορώ να ξαναζήσω στο φως...Ήδη πέρασε πάνω από μιάμιση ώρα που γράφω αυτά και ακόμα δεν κατάλαβα πόσο γρήγορα πέρασε ο χρόνος. Η επίδραση από τις Μαλαματίνες άρχισε να περνάει, μην ανησυχείτε δεν ήμουν μεθυσμένος, ήξερα πολύ καλά τι έγραφα, και η playlist με μπαλάντες στο winamp φτάνει στο τέλος της. Κάποια στιγμή ίσως μετανιώσω για αυτά που έγραψα γιατί πρώτη φορά ανοίγω τον εαυτό μου τόσο πολύ. Το κείμενο μου όμως δεν πρόκειται ποτέ να σβηστεί. Θα μείνει για πάντα εδώ για σημείο αναφοράς σε όσους τύχει και βρεθούν στην ίδια θέση με μένα. Κλείνω ακούγοντας μία ακόμα τρομερή μπαλάντα από τη φωνή της Marie Fredriksson (Roxette-Spending My Time) και εύχομαι σε όλους σας τα καλύτερα...και κλείνοντας δύο ώρες από την απόφαση να γράψω αυτό το κείμενο συνεχίζω να σκέφτομαι...

Επειδή έτσι το θέλουμε εμείς ή επειδή έτσι είναι...;

Ακούμε παντού γύρω μας ότι ο έρωτας είναι τυφλός και ότι μπορεί να μας χτυπήσει οποιαδήποτε στιγμή ακόμα και με άτομα που δε θα το περιμέναμε,άτομα που σε άλλες περιπτώσεις θα λέγαμε ότι αποκλείεται να παιζόταν κάτι μαζί τους...Παρακάτω υπάρχουν δύο κειμενάκια τα οποία ρίχνουν φως και στις δύο απόψεις: Ο Έρωτας είναι τυφλός ή εμείς θέλουμε να είναι τυφλός....Θα περιμένω τα σχόλια σας και τις απόψεις σας...


Love is joy
Love is pain
Love is blind
Love is lie - undying devotion
Love is hard to find
No matter how hard i try
I just can't seem to find
So i hide myself away from love
____________________________________________

Love knows no seasons,
love knows no lies.
Love defies all reasons,
love has no eyes.
But love is not blind,
love sees but doesn't mind.

Έτσι εξηγούνται όλα...

Μια μέρα συγκεντρώθηκαν σε κάποιο μέρος της γης όλα τα συναισθήματα
και όλες οι αξίες του ανθρώπου.
Η Τρέλα αφού συστήθηκε 3 φορές στην Ανία της πρότεινε να παίξουν
κρυφτό.
Το Ενδιαφέρον σήκωσε το φρύδι και περίμενε να ακούσει ενώ η
Περιέργεια χωρίς να μπορεί να κρατηθεί ρώτησε:
"Τι είναι το κρυφτό;".
Ο Ενθουσιασμός άρχισε να χορεύει παρέα με την Ευφορία και η Χαρά
άρχισε
να πηδάει πάνω κάτω για να καταφέρει να πείσει το Δίλημμα και την
Απάθεια -την οποία δεν την ενδιέφερε ποτέ τίποτα- να παίξουν κι αυτοί.
Αλλά υπήρχαν πολλοί που δεν ήθελαν να παίξουν: Η Αλήθεια δεν ήθελε να
παίξει γιατί ήξερε ότι ούτως ή άλλως κάποια στιγμή θα την αποκάλυπταν, η
Υπεροψία έβρισκε το παιχνίδι χαζό και η Δειλία δεν ήθελε να ρισκάρει.
"Ένα, δύο, τρία", άρχισε να μετράει η Τρέλα.
Η πρώτη που κρύφτηκε ήταν η Τεμπελιά. Μιας και βαριόταν κρύφτηκε στον
πρώτο βράχο που συνάντησε. Η Πίστη πέταξε στους ουρανούς και η Ζήλια
κρύφτηκε στην σκιά του Θριάμβου ο oποίος με την δύναμη του κατάφερε
να σκαρφαλώσει στο πιο ψηλό δέντρο. Η Γενναιοδωρία δεν μπορούσε να
κρυφτεί γιατί κάθε μέρος που έβρισκε της φαινόταν υπέροχο μέρος για να
κρυφτεί κάποιος άλλος φίλος της οπότε την άφηνε ελεύθερη. Και έτσι η
Γενναιοδωρία κρύφτηκε σε μια ηλιαχτίδα. Ο Εγωισμός αντιθέτως βρήκε αμέσως κρυψώνα
ένα καλά κρυμμένο και βολικό μέρος μόνο για αυτόν. Το Ψέμα πήγε και
κρύφτηκε στον πάτο του ωκεανού. Το Πάθος και ο Πόθος κρύφτηκαν μέσα σε ένα ηφαίστειο.
Ο Έρωτας δεν είχε βρει ακόμη κάπου να κρυφτεί. Έβρισκε όλες τις
κρυψώνες πιασμένες, ώσπου βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και
κρύφτηκε εκεί.
"....1000", μέτρησε η Τρέλα και άρχισε να ψάχνει.
Την πρώτη που βρήκε ήταν η Τεμπελιά αφού δεν είχε κρυφτεί και πολύ
μακριά.
Μετά βρήκε την Πίστη που μίλαγε στον ουρανό με τον Θεό για θεολογία.
Ένιωσε το ρυθμό του Πόθου και του Πάθους στο βάθος του ηφαιστείου και
αφού βρήκε την Ζήλια δεν ήταν καθόλου δύσκολο να βρει και
τον Θρίαμβο. Βρήκε πολύ εύκολα το Δίλημμα που δεν είχε ακόμη
αποφασίσει που να κρυφτεί.
Σιγά-σιγά τους βρήκε όλους εκτός από τον Έρωτα. Η Τρέλα έψαχνε
παντού,
πίσω από κάθε δένδρο, κάτω από κάθε πέτρα, σε κάθε κορφή βουνού, μα
τίποτα. Όταν ήταν σχεδόν έτοιμη να τα παρατήσει βρήκε ένα θάμνο από
τριαντάφυλλα και άρχισε να τον κουνάει νευρικά ώσπου άκουσε ένα
βογκητό πόνου. Ήταν ο Έρωτας που τα αγκάθια από τα τριαντάφυλλα του
είχαν πληγώσει τα μάτια.
Η Τρέλα δεν ήξερε πως να επανορθώσει, έκλαιγε, ζήταγε συγνώμη και στο
τέλος υποσχέθηκε να γίνει ο οδηγός του Έρωτα.
Κι έτσι από τότε ο Έρωτας είναι πάντα τυφλός και η Τρέλα πάντα τον
συνοδεύει...
>>******************************************************************************

Ευχαριστώ πάρα πολύ τον φίλο μου xrpala για το εκπληκτικό mail που μου έστειλε...

Για σένα μόνο...

Είσαι ο λόγος που θέλω να πετύχω,
ο λόγος για να υπάρχω και να ζω...
Έχω τρελαθεί μαζί σου, στο λέω ειλικρινά.
Έλα καρδιά μου να πετάξουμε σε μέρη μακρινά..
Είσαι ό,τι πιο τέλειο είχα ονειρευτεί,
αλήθεια τόσο όμορφη δε σ'είχα φανταστεί...
Με κάνεις απλά να θέλω να γίνομαι καλύτερος..
Κι επειδή υπάρχουν τόσες χιλιάδες επειδή για να σου πω
και μόνο στα χέρια σου νιώθω ατόφιος κι όπου κι αν ψάξω στου μυαλού μου τις γωνιές εσένα θα βρω
Γι'αυτό Σ'Αγαπώ...
Θέλω απλά να υπάρχεις στη ζωή μου για να μπορεί να είναι γεμάτη όμορφα χρώματα όπως μου είχες ευχηθεί κάποτε...
Θέλω να υπάρχεις δίπλα μου για να μπορώ να κοιτάζω τα υπέροχα μάτια σου που κάθε μέρα ερωτεύομαι όλο και περισσότερο...
Θέλω να σ'αγκαλιάζω για να βρίσκω ασφάλεια στην αγκαλιά σου...
Θέλω να είσαι μαζί μου για να μπορώ να συνεχίσω να ελπίζω και να ονειρεύομαι...
Θέλω να σου πω πόσο ανάγκη σ'έχω...
Θέλω να σου πω απλά το πόσο Σ'ΑΓΑΠΩ...

Αφιερωμένο σε όλους τους ερωτευμένους...

Ο ονειροπόλος

Πιστεύεις στον ερώτα; Πιστεύεις στην αγάπη; Όταν κλείνω τα μάτια, βρίσκομαι σε άλλη διάσταση, όπου το μίσος κυριαρχεί
και η αγάπη δεν έχει θέση, εσένα ψάχνω να βρω, μέσα στα συντρίμμια της ζωής μου, θα ήθελα να ήσουν τώρα εδώ, από κάπου να πιαστώ και εγώ. Σταμάτα πια να με πονάς, και δείξε μου πως με αγαπάς.


Αφιερωμένο σε όσους αγαπάνε αλλά δεν αγαπιούνται.

Μ'αρέσει

Μ' αρέσει που ονειρέυομαι μα δεν βάζω για σκοπό τ' όνειρο.
Μ' αρέσει που κάνω ότι μου έρθει στα όρια μου.
Μ' αρέσει που μπορώ να ταξιδέυω μέσα μου και μέσα σου.
Μ' αρέσει που μπορώ να ταξιδέυω μέχρι εκεί που στέκεις εσύ...
Μ' αρέσει που σ' αγαπώ...

Έρωτας

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΡΩΤΑΣ;

ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΓΙ' ΑΥΤΟ ΤΟ ΟΜΟΡΦΟ ΑΛΛΑ ΣΥΓΧΡΟΝΩΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ...

Έρως

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, ο Έρωτας ήταν ο φτερωτός θεός της αγάπης. Συχνά σχετίζεται με τη θεά Αφροδίτη. Ο Έρωτας, όπως υποστηρίζει ο Σοφοκλής στην Αντιγόνη, ήταν ανίκητος. Σύμφωνα με το μύθο, όταν χτυπούσε με τα βέλη του δύο ανθρώπους, αυτοί ερωτεύονταν παράφορα.

Αυτά από τη μυθολογία.Όμως τι είναι πραγματικά ο έρωτας;Έχει καθήσει κανένας από εμάς να σκεφτεί ποτέ την αληθινή του σημασία;Γιατί να ερωτευόμαστε κάποια;Και ακόμα πιο βαθιά τι σημαίνει να ερωτεύεσαι αυτή την κάποια;

Το να σου αρέσει μία κοπέλα είναι από τα πιο φυσικά πράγματα στον κόσμο.Το να έχεις και κάποια κοινά μαζί της κάνει το όλο σκηνικό πολύ πιο ενδιαφέρον.Και το γεγονός ότι θέλεις να περνάτε πολύ χρόνο μαζί σε κάνει να λες ότι είσαι ερωτευμένος.Όμως αρκεί αυτό;Θα τολμούσα να πω πως όχι.Ένας πραγματικός έρωτας σε κάνει πραγματικά ανίσχυρο απέναντί της,το βλέμα της είναι μια φωτά που δε μπορείς να αντέξεις,καταλαβαίνεις πως όσο είσαι μακριά της ένα κομμάτι σου θα λείπει και το μόνο που επιθυμείς από αυτή είναι να είναι συνεχώς στην αγκαλιά σου,γιατί με αυτόν τον τρόπο αισθάνεσαι εσύ ασφαλής,όσο και αν προσπαθείς να το κρύψεις.Χαίρεσαι με τη χαρά της,πονάς με τη λύπη της και κάθε μέρα θα φροντίζεις να είσαι πιο δυνατός και ακόμα καλύτερος μόνο για αυτήν.Αφού τα έχεις κατορθώσει όλα αυτά και αισθάνεσαι ότι ακόμα και η ζωή σου δε μετράει μπροστά στη δική της και βλέπεις τα αγέννητα παιδιά σας στα μάτια της θα έχεις φτάσει στο ακόμα πιο ωραίο και πιο μεγαλειώδες συναίσθημα που το λέμε αγάπη...όμως προσοχή φίλε μου...πριν τα δώσεις όλα φρόντισε και να πάρεις γιατί αλλιώς ο πόνος θα είναι πολύ μεγάλος και θα αφήσει ανεξίτηλα τα σημάδια του.Πίστεψέ με...έχω προσωπική εμπειρία από το θέμα.Να είστε όλοι καλά. Περιμένω τα σχόλια σας...

C:Real

Ένα από τα αγαπημένα μου ελληνικά συγκροτήματα, οι C:Real θα είναι σήμερα στην Κοζάνη για μία μοναδική εμφάνιση στο Club Da Luz. Ώρα έναρξης 22:00. Όσοι πιστοί προσέλθετε...

Επιτέλους και λίγη γυμναστική

Σήμερα πήρα μία "μεγάλη" απόφαση...Αυτή του να πάω κολυμβητήριο μαζί με τον Χρήστο.Η εμπειρία μπορώ να πω ότι ήταν καλή,όσο και κουραστική.Όταν έχεις καιρό να γυμναστείς θα μου πείτε όλα κουραστικά σου φαίνονται..Ελπίζω την Τετάρτη που ανανεώσαμε το ραντεβού μας με την πισίνα τα πράγματα να κυλήσουν ομαλότερα...:-)

Κοζάνη-Μάιος=>Τρομερή ζέστη

14 Μαΐου σήμερα και η ζέστη στην πόλη της Κοζάνης είναι τρομερή...Σκέφτομαι τι θα γίνει τον Ιούνιο που έχουμε και την τρομερή εξεταστική μας.Θα τα καταφέρουμε να διαβάσουμε για να περάσουμε κανένα μάθημα..;Τουλάχιστον θα έχουμε και κάποια δικαιολογία,γιατί ούτως ή άλλως δεν αναμένεται πετυχημένη αυτή η εξεταστική...Ας απολαύσουμε τον καιρό και καφεδιά στο στενό..όλα τ'άλλα θα γίνουν με τον καιρό....

Παρουσίαση

Καλωσορίσατε στο blog μου.Μέσα εδώ θα ανεβάζω διάφορα νέα και σκέψεις που αφορούν εμένα,διάφορους προβληματισμούς μου αλλά και τη σχολή μου.Να είστε όλοι καλά και feel free to post....:-)